Nine

Justin

-Jesteś pewien, że nie chcesz iść do hotelu ze mną i z Andie? Moja mama gotuje dla wszystkich. - spytała Kayla, owijając ramiona wokół moich od tyłu. Odepchnąłem mojego laptopa, kładąc ręce na jej.

- Nie kochanie, przepraszam. Mam dużo pracy do zrobienia, ale powiedz swojej mamie, że zrobię to innym razem. - przyłożyłem moje wargi do wnętrza jej nadgarstka.

- Zawsze chcesz zrobić to następnym razem. - jęknęła.

- Cóż, musimy zarobić jakoś pieniądze. - odparłem, odciągając jej ręce od siebie. - Wybacz, ale tak to działa.

Kayla westchnęła. - W porządku, będę później. - pocałowała czubek mojej głowy, zabierając swoją torbę i opuszczając pokój.

Westchnąłem z ulgą, uświadamiając sobie, że to był pierwszy raz od wielu dni, gdy miałem dom dla siebie. Zamknąłem swój komputer, wkładając go pod ramię i kierując się na dół, by wziąć coś do jedzenia. Wylądowałem na ostatnim stopniu, podskakując gdy zobaczyłem Mię pochylającą się przy lodówce, kopiąc po jedzenie. Podskoczyła gdy mnie usłyszała, odwracając się.

- Cholera. - wymamrotała. - Myślałam, że mam dom cały dla siebie.

Zachichotałem. - Zabawne, myślałem to samo. Co tutaj robisz? Dlaczego nie jesteś z innymi?

- Nie czuję się dobrze. - wzruszyła ramionami.

- Stary dobry Luke nie mógł przyjść sprawić, byś poczuła się lepiej? - spytałem bez myślenia, jad spływał po moim głosie.

Mia spojrzała na mnie. - Pieprz się. - warknęła, odwracając się by opuścić pokój.

- Ruszyłem za nią, łapiąc jej ramię. - Nie, czekaj, przepraszam. To było, uh, wredne.

Mia zachichotała. - Wredny? Ty? Nie, nigdy.

Wywróciłem oczami i zabrałem moje dłonie, strzelając kostkami. Uśmiechnąłem się gdy Mia się skupiła, pamiętając, że nienawidziła tego dźwięku. - Uh, miałem zamiar zamówić pizzę, jeśli chciałabyś zjeść ze mną...

Westchnęła. - Tak sądzę.

Zamówiłem pudełko pizzy do domu, i ja z Mią jedliśmy ją w salonie przy stoliku do kawy z włączonym telewizorem naprzeciw nas. Po kilku minutach kłótni co oglądamy, wreszcie zostawiliśmy na jakimś pokazie.

Mia siedziała ze skrzyżowanymi nogami na kanapie, z oczami skoncentrowanymi na telewizorze. Bez patrzenia, powiedziała z pełnymi ustami. - Naprawdę jestem bardziej interesująca niż to show, że musisz patrzeć na mnie?

Jej oczy wreszcie oderwały się od ekranu i spojrzały w moje. Szybko przeniosłem wzrok w dół na swój talerz i usłyszałem jej westchnienie.

Jedliśmy w ciszy, kiedy program się skończył i nadeszły wiadomości. Mia wyłączyła je, kładąc swój pusty talerz na stoliku i wracając na kanapę. Znowu się na nią gapiłem, supeł w moim żołądku, który chyba nigdy nie znikał znowu się pojawiał.

Mia znowu westchnęła, odwracając się do mnie. - Okej, co do cholery, Justin? Jeśli masz coś do powiedzenia, wyrzuć to z siebie. Jeśli nie, przestań do cholery patrzeć na mnie.

Zamknąłem swoje oczy i uszczypnąłem się w końcówkę nosa. - Przepraszam, ja po prostu... - wszystko uderzyło we mnie naraz. Było tak wiele rzeczy, które chciałem powiedzieć, ale nie było żadnych słów. - Nie wiem dłużej co robić. Wszystko jest pomieszane i...

- Dobra. - Mia chrząknęła, wstając. - Nie mogę dłużej tego robić.

- Nie, czekaj, co? Nie możemy po prostu pogadać? - podążyłem za nią do salonu.

Odwróciła się. - Nie, Justin. Nie możemy po prostu pogadać. Nigdy nie możemy po prostu pogadać. Ponieważ za każdym razem gdy próbujesz, przekręcasz to w coś o wiele większego niż jest, niż może być. Żenisz się z moją siostrą, Justin. Rozmowa nie zmieni niczego, to tylko sprawi, że będzie gorzej. Musisz skupić się na Kayli i sprawić, by była szczęśliwa. Więc po prostu zapomnij o mnie, zapomnij o przeszłości.

- Nie mogę tego zrobić. To wszystko jej popieprzone i pokręcone. - zacząłem kopać dłońmi w moich oczach. - Żenię się z dziewczyną, którą powinienem kochać za tydzień, ale dziewczyna którą kocham to jej siostra i nienawidzi mnie. Czemu to jest takie skomplikowane?

Mia potrząsnęła głową. - Nie wiem co Ci powiedzieć. - powiedziała, znowu się odwracając. Wskoczyłem przed nią rzucając ręce na jej ramiona.

- Powiedz, że też mnie kochasz. Proszę, Mia. Ja- ja... - zaciąłem się, moje myśli szalały. - Ja odwołam wesele. Wyprowadzę się do Nowego Jorku. Cokolwiek będzie trzeba.

Jej oczy się rozszerzyły a potem zmrużyły. - Nie poświęciłbyś całej fortuny Twojej rodziny, Twojej kariery. Nie dla mnie.

- Tu się mylisz. - zrobiłem krok do niej, przykładając nasze czoła do siebie. - Popełniłem ten błąd wcześniej i nie popełnię go znowu. Skończyłem poświęcając Ciebie, a Ty jesteś warta więcej niż wszystko.

- Co z naszymi rodzinami? Wszystkimi którzy przyszli na wesele?

- Powiem im jutro. Możesz zerwać z Twoim małym chłopcem- zabawką. Spakuj się i wyjedziemy do Nowego Jorku jutro w nocy. Czegokolwiek zechcesz, masz to. - powiedziałem. - Proszę, Mia.

Kiwnęła głową i zanim zdążyła otworzyć usta, złapałem ją za biodra i obróciłem ją. Kiedy postawiłem ją z powrotem na stopach, oboje byliśmy rozpromienieni. Pochyliłem się, przykładając usta do jej. Całowałem ją tylko raz 6 lat temu i wszystko czego chciałem od wtedy to pocałować ją ponownie.

Stanęła na palcach i podniosłem ją znowu, sadzając na ladzie w kuchni. Westchnęła przez pocałunek. - Kayla prawdopodobnie niedługo wróci do domu.

- Jeszcze jedna noc. - mruknąłem w jej usta. - Jedna noc i jestem cały Twój.

- Żadnych drugich myśli? - Mia uniosła brwi.

- Nie. - uśmiechnąłem się. - A Ty?

- Moja rodzina będzie nienawidzić mnie nawet bardziej od teraz. - odpowiedziała, patrząc w dół na jej dłonie. - Ale potrzebuję zacząć robić rzeczy dla siebie.

Spojrzała w górę na mnie, odwzajemniając mój uśmiech. Pochyliłem się znowu, całując koniec jej nosa.

Oboje weszliśmy do naszych pokoi. Usłyszałem samochód na zewnątrz, udając, że śpię gdy Kayla weszła. Chciałem uniknąć każdej konwersacji i ciągłe błaganie Kayli o seks. To naprawdę stawało się absurdalne. Usłyszałem gdy weszła do pokoju, zamykając drzwi od łazienki.

Przerzuciłem się, zagrzebując moją głowę pod poduszką. Drzwi od łazienki otworzył się znowu i światło zostało wyłączone. Druga strona łóżka zgniotła się i poczułem Kaylę próbującą przesunąć moje ramię by owinąć je wokół siebie. Kiedy się nie poruszyłem, westchnęła, odsuwając się na dalszą stronę łóżka.

Słuchałem kroków Mii nad nami, wiedząc że całe to poruszenie było od jej pakowania. Jeśli zrobię to wszystko jutro, wiedziałem, że nie będziemy mogli tu zostać. Ale w jakiś sposób zauważyłem, że mnie to nie obchodzi. Uśmiechnąłem się w pościel, Mia była tego warta. Wiedziałem, że była.

Następnego poranka, przeciągnąłem się i wstałem z łóżka. Spojrzałem na Kaylę i nerwy uderzyły we mnie. Była taka we mnie zakochana i teraz musiałem złamać jej serce. Westchnąłem i poszedłem do łazienki.

Umyłem zęby i usłyszałem Kaylę wołającą moje imię. - W łazience. - odkrzyknąłem.

Podszedłem do kosza by go opróżnić. Pochylając się w dół, zauważyłem masę piętrzącego się papieru toaletowego. Przekopałem go ile mogłem i na dnie były trzy testy ciążowe. Moja szczęka opadła i podniosłem jeden, wystrzeliwując z łazienki.

- Co do pieprzonej cholery to jest? - krzyknąłem na Kaylę.

Podskoczyła, oczy jej się rozszerzyły gdy zobaczyła pudełeczko w moich dłoniach. - Justin, ja mogę wyjaśnić...

- Taak, mam nadzieję, że możesz. - warknąłem. - Co do cholery one robią w mojej łazience?

- Chciałam tylko sprawdzić i się upewnić... - powiedziała cichym głosem.

- Czemu potrzebowałaś sprawdzania? - ryknąłem i ona się skuliła. - Były w tym trzy. Jesteś w ciąży, Kayla?

Pozostała cicho i podszedłem bliżej. - Kayla. - powiedziałem głośno. - Tak czy nie. Jesteś w ciąży?

- Tak. - szepnęła.

Rzuciłem pudełko na łóżko i odsunąłem się. Zarzuciłem moje ramię na oczy. - Nie mogę w to kurwa uwierzyć.

- To nie jest reakcja, jaką myślałam, że będziesz miał. - powiedziała Kayla.

Westchnąłem. - Po prostu potrzebuję... iść na zewnątrz i złapać trochę świeżego powietrza. My... my pogadamy o tym później. - odwróciłem się, wychodząc z pokoju.

Zeskoczyłem ze schodów i poszedłem na patio, chcąc być sam. Warknąłem głośno kiedy zobaczyłem Mię siedzącą na drewnianych stopniach, patrzącą na porannych surferów.

Odwróciła się. - Woah, dzień dobry zrzędo. Usłyszałeś nowiny od śpiącej królewny?

Spojrzałem na nią. - Wiedziałaś?

Oczy Mii rozejrzały się. - Wiedziałam co? Co z tym złym spojrzeniem?

- Wiedziałaś, że Twoja kochana siostra jest w ciąży. - warknąłem. Twarz Mii przeszła od niepewności do czystego szoku. - Tak, i z moim dzieckiem, ta informacja była nieznana.

Wstała, podchodząc do miejsca w którym stałem. - To wszystko zmienia, prawda? - spytała cicho.

Westchnąłem. - Nie mogę jej po prostu teraz zostawić. Nie, kiedy jest w to włączone dziecko, nasze dziecko.

Mia spojrzała w dół na swoje stopy. - Więc to postanowione. Tak już musi być. - wyminęła mnie by wejść do środka.

- Mia, czekaj...

- Nie, Justin. Znaczy, jak głupi byliśmy by myśleć, że moglibyśmy przez to przejść? Ostatnia noc była emocjonalna i desperacka. Żadne z nas nie myślało prawidłowo. Czy rozumiesz jak wielu ludzi byśmy skrzywdzili? I teraz dziecko? Twój syn lub córka, moja siostrzenica lub siostrzeniec? To jest kropla, która przelała czarę goryczy. Gówno wciąż wchodzi na naszą drogę co udowadnia... - Mia wypuściła drżący oddech. - Że nie jesteśmy sobie przeznaczeni. Wracaj do Kayli. Ja mogę być Twoją przeszłością, ale ona jest teraz Twoją przyszłością.

I z tym, Mia odeszła, zostawiając mnie patrzącego za nią. Wreszcie, westchnąłem i wróciłem się do osoby, z którą potrzebowałem teraz być.